Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: Θαλάσσια πάρκα: Προστασία του περιβάλλοντος ή κέρδος για λίγους;

ΠΥΡΗΝΑΣ ΘΗΡΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Θέμα :           Θαλάσσια πάρκα: Προστασία του περιβάλλοντος ή κέρδος για λίγους;

 

            Το Σαββατοκύριακο 18-19 Οκτωβρίου 2014 επισκέφτηκε το νησί μας ο γιος του Γάλλου ωκεανογράφου Ζακ-Υβ Κουστώ, ο Πιερ-ΥΒ Κουστώ, για να λάβει μέρος στην διημερίδα με θέμα: "Η Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή της Σαντορίνης: τα επόμενα βήματα". Στόχος της διημερίδας ήταν να συζητηθεί η μεθοδευμένη, εδώ και καιρό, προσπάθεια δημιουργίας θαλάσσιου πάρκου στην περιοχή εσωτερικά της Καλντέρας και να πειστούν οι φορείς του νησιού. Το επιχείρημα το οποίο προβάλλεται είναι η προστασία του θαλάσσιου οικοσυστήματος και η τουριστική εκμετάλλευση του ώστε να ωφεληθεί η ντόπια οικονομία. Ποιος άλλωστε μπορεί να διαφωνήσει με μια τέτοια τοποθέτηση;

            Η κατάσταση, ωστόσο, είναι αρκετά διαφορετική από αυτή που κάποιοι επιθυμούν να παρουσιαστεί. Αρχικά, θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τον κ. Κουστώ (Μάρτιος 2014, συνέντευξη στον Θέμη Καπετσώνη, zougla.gr), το πάρκο θα γίνει αρχικά «…σε ένα μήκος περίπου 300 μέτρων». Αυτή η έκταση μας φαίνεται πολύ μικρή αν πραγματικά ήθελαν κάποιοι να φτιάξουν θαλάσσιο πάρκο και όχι απλώς να εκμεταλλευτούν τον πλούτο του νησιού μας για να βγάλουν χρήματα. Επιπλέον, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι ο κος Κουστώ είναι πρέσβης Καλής Θελήσεως της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) η οποία καθορίζει το πλαίσιο διαχείρισης των Θαλάσσιων πάρκων. Η IUCN συνεργάζεται και χρηματοδοτείται, όπως προκύπτει από την επίσημη ιστοσελίδα της (https://www.iucn.org/), όχι μόνο από μεγάλα μονοπώλια της ενέργειας (Shell, Statoil) αλλά και από μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα του πλανήτη. Στο νησί μας, μάλιστα, η προσπάθεια του κου Κουστώ χρηματοδοτείται από το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» το οποίο μάλιστα είναι ο μοναδικός χορηγός της ανάπλασης του Φαληρικού Δέλτα ξοδεύοντας πάνω από 0,5 δις ευρώ. Να σημειώσουμε, επίσης, το ίδιο ίδρυμα προσέφερε ως δώρο στο Λιμενικό Σώμα 10 ταχύπλοα σκάφη αξίας 1 εκατ. ευρώ που θα χρησιμοποιηθούν, μεταξύ άλλων, για την επιβολή κανονισμών για την αλιεία. Ως πρώτο, λοιπόν, σημείο που πρέπει να μας προβληματίσει είναι το γιατί οι ιδιώτες φαίνεται να είναι τόσο καλοί ευεργέτες.

            Εδώ έρχεται η ελληνική νομοθεσία για να μας δώσει μια πρώτη εικόνα:

Α) Με τον ν. 2545/1997 ορίστηκαν οι Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (Π.Ο.Τ.Α.) ως «…δημόσιες ή ιδιωτικές εκτάσεις, στις οποίες δημιουργείται ένα σύνολο τουριστικών εγκαταστάσεων αποτελούμενο από ξενοδοχεία διαφόρων λειτουργικών μορφών, εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής, συμπληρωματικές εγκαταστάσεις αναψυχής, άθλησης και γενικά υπηρεσιών διάθεσης του ελεύθερου χρόνου των τουριστών…» και η πρώτη εφαρμογή τους έγινε στο Κόστα Ναβαρίνο στην Πελοπόννησο. Τέτοιες περιοχές οριοθετούνται σε εκτάσεις εκτός σχεδίου πόλεως και σε περιοχές ιδιαιτέρου κάλλους. Το μόνο όφελος για τις τοπικές κοινωνίες είναι η αύξηση της αξίας γης αφού όλα τα κέρδη μένουν εντός των περιοχών και υπέρ του ιδιώτη.

Β) Με τον ν. 3986/2011, γνωστός ως νόμος ίδρυσης του ΤΑΙΠΕΔ, μπορεί να γίνει «…αναγκαστική απαλλοτρίωση σε εμπράγματα δικαιώματα τρίτων (π.χ. ιδιωτών) αν κρίνονται αναγκαία για ένα επενδυτικό σχέδιο…» και την δαπάνη της απαλλοτρίωσης την πληρώνει το Ελληνικό Δημόσιο και όχι ο επενδυτής. Με τον ίδιο νόμο «…για την αξιοποίηση των δημοσίων ακινήτων επιτρέπεται η απευθείας παραχώρηση στον κύριο της επένδυσης της χρήσης αιγιαλού και παραλίας και του δικαιώματος εκτέλεσης, χρήσης και εκμετάλλευσης λιμενικών έργων ή επέκτασης, ήδη υφιστάμενων στην περιοχή, λιμενικών εγκαταστάσεων.»

Γ) Με τον ν. 4002/2012 ορίστηκε η έννοια του Παραθεριστικού-Τουριστικού χωριού έτσι ώστε να αρκεί μια κοινή απόφαση των υπουργών Περιβάλλοντος, Οικονομικών και Τουρισμού για να εγκριθεί, με διαδικασία  fast-track, η πολεοδόμηση δημοσίων ακινήτων τα οποία βρίσκονται σε περιοχές εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλων και ορίων οικισμών και να «..επιτρέπεται η παραχώρηση στον επενδυτή της χρήσης για 99 χρόνια αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης καθώς και του δικαιώματος εκτέλεσης, χρήσης και εκμετάλλευσης λιμενικών έργων ή επέκτασης υφιστάμενων για την εξυπηρέτηση της επένδυσης…».

Συνδυάζοντας τους παραπάνω νόμους, αντιλαμβανόμαστε ότι έχει οριοθετηθεί το νομοθετικό πλαίσιο εκμετάλλευσης μιας ολόκληρης περιοχής φυσικού κάλους από ιδιώτες δίχως τον παραμικρό έλεγχο της τοπικής κοινωνίας ούτε ακόμα και της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Να συμπληρώσουμε τώρα το πάζλ αναφέροντας ότι σύμφωνα με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη-μέλη υποχρεώνονται  να ιδρύσουν θαλάσσια πάρκα για την προστασία της Ποσειδωνίας (τα γνωστά μας φύκια). Και καθώς τα φύκια αποτελούν αποδοτική πρώτη ύλη για την παραγωγή βιοκαυσίμων, ο έλεγχος των εν λόγω θαλάσσιων πάρκων, αποτελεί σημαντικό πεδίο δράσης των μονοπωλίων της ενέργειας.

            Ολοκληρώνοντας, για να δείξουμε το πόσο διαφορετική είναι η τελική εικόνα θα αναφέρουμε παραδείγματα θαλάσσιων πάρκων σε άλλες περιοχές τις χώρας μας.

Στο θαλάσσιο πάρκο Ζακύνθου, σύμφωνα με ανακοίνωση του συλλόγου για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας ΑΡΧΕΛΩΝ το 2013: «…η προστατευόμενη περιοχή έχει αφεθεί βορρά αφενός στα επιχειρηματικά μικροσυμφέροντα αυτών που οραματίζονται επενδύσεις χωρίς σχεδιασμό και έλεγχο, με οποιοδήποτε κόστος στο φυσικό περιβάλλον και αφετέρου στην επιθυμία τοπικών παραγόντων για γρήγορο πλουτισμό, αδιαφορώντας για το πραγματικό συμφέρον της τοπικής κοινωνίας…» (Δείτε την ανακοίνωση εδώ: http://www.archelon.gr/contents/ourdeltia.php?row=&nid=576). Παρατηρήθηκε, επίσης, το φαινόμενο να απαγορεύεται η προσέγγιση στα νησιά Στροφάδες με την αιτιολογία ότι απαιτείται ειδική άδεια.

Στο θαλάσσιο πάρκο Αλοννήσου το 2010 υπήρξαν καταγγελίες από τον πρώην Δήμαρχο ότι η Μη Κυβερνητική Οργάνωση MoM, που είναι βασικό μέλος του φορέα διαχείρισης, ενώ λάμβανε εκατομμύρια από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους ωστόσο το επιστημονικό και ερευνητικό της έργο ήταν αδύναμο κατηγορώντας την, επίσης, για περίεργες συναλλαγές με κομματικά ταμεία.  

            Δηλαδή, θαλάσσια πάρκα υπάρχουν στην Ελλάδα αλλά απέχουν πολύ από την προστασία του πλούτου της χώρας μας.

Εμείς, ως μέλη του ΕΠΑΜ Θήρας, πιστεύουμε ότι η προστασία της θάλασσας της Σαντορίνης πρέπει να είναι πρωταρχικό μέλημα της πολιτείας με την συνεργασία και συμμετοχή των κατοίκων. Για αυτό το λόγο η πρώτη κίνηση που θα έπρεπε ήδη να είχε γίνει από το 2007 είναι η ΑΝΕΛΚΥΣΗ του SEA DIAMOND και ο καθαρισμός της θαλάσσιας περιοχής της καλντέρας από τα απομεινάρια του.  Η δεύτερη κίνηση θα ήταν η απαγόρευση ή τουλάχιστον ο άμεσος περιορισμών των μεγάλων αλιευτικών σκαφών που οργώνουν τις Ελληνικές θάλασσες αποδεκατίζοντας τα ψάρια μας.

Επιπλέον, η όποια ίδρυση θαλάσσιου πάρκου θα πρέπει να τελέσει υπό τον έγκριση του Δήμου και της τοπικής κοινωνίας. Καλούμε, λοιπόν, το Δημοτικό Συμβούλιο Θήρας να ερευνήσει το αν είναι αναγκαίο το θαλάσσιο πάρκο και υπό ποιες προϋποθέσεις. Να του επισημάνουμε ότι σε άλλες περιοχές, όπως π.χ. στην Κίμωλο, οι κάτοικοι είπαν ΟΧΙ στην ίδρυση του πάρκου που «…δεσμεύει τη γη και τη θάλασσα τους…» (http://www.greekdivers.com/mag/el/content/oxi-sto-sxedio-gia-parko-kimoloy). Να του επισημάνουμε, επίσης, ότι η ίδρυση θαλάσσιου πάρκου εσωτερικά της καλντέρας θα αναγκάσει τον περιορισμό της διέλευσης σκαφών και πλοίων, άρα και θα οδηγήσει σε πιθανό περιορισμό της κρουαζιέρας.

Καλούμε, τους αλιείς της Σαντορίνης να μην υποκύψουν σε υποσχέσεις και να ζητήσουν ενεργό ρόλο στην όποια προσπάθεια για εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου του νησιού μας ενημερώνοντας παράλληλα τους πολίτες.

Ο κος Κουστώ ίσως και να έχει τις καλύτερες των προθέσεων αλλά είμαστε βέβαιοι ότι αρκετοί επενδυτές-αρπακτικά με την συνεργασία των κυβερνήσεων των τελευταίων τεσσάρων(4) χρόνων έχουν άλλα σχέδια. Δεν θέλουν τον τουρισμό ως προστιθέμενη αξία για τις τοπικές κοινωνίες. Θέλουν να παραδώσουν τον έλεγχο σε ιδιωτικά συμφέροντα που θα λεηλατήσουν ετούτο το τόπο με σκοπό το πρόσκαιρο κέρδος. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ παρέδωσαν τον Μάιο του 2010 και τον Φεβρουάριο του 2012, με την ψήφιση των δύο(2) δανειακών συμβάσεων, την Εθνική Κυριαρχία της Πατρίδας μας και έβαλαν υποθήκη όλη την Δημόσια και Ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων. Οι Βουλευτές που ψήφισαν τις παραπάνω συμβάσεις πρέπει να δικαστούν για σφετερισμό λαϊκής εξουσίας και για Εσχάτη Προδοσία σύμφωνα με το άρθρο 124, παράγραφος 3 του Συντάγματος των Ελλήνων και το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα. Οι Έλληνες δεν πρέπει να έχουμε κανένα ίχνος εμπιστοσύνης στο υπό κατάρρευση σάπιο πολιτικό σύστημα γιατί έχει αποδείξει ότι έχει επιλέξει να σώσει τους ιδιώτες κερδοσκόπους και τους τοκογλύφους τραπεζίτες και όχι τον ελληνικό λαό.

           

Θήρα, 27/10/2014

Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ) Θήρας

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

Μια προσωπική αποτίμηση του Γ' Συνεδρίου του ΕΠΑΜ...

Μια προσωπική αποτίμηση του Γ’ Συνεδρίου του ΕΠΑΜ...
του Δημήτρη Μενδρινού (μέλους του ΕΠΑΜ Θήρας)
                                                                                                                    Θήρα, 04 Οκτωβρίου 2014

Ένα ακόμα Συνέδριο του ΕΠΑΜ τελείωσε. Με τους ενθουσιασμούς και τις εντάσεις του, με τις διαφωνίες και τις συγκλίσεις του. Τώρα που η σκόνη έχει κατακαθίσει και η κριτική μπορεί να γίνει πλέον με ψυχραιμία θα επιδιώξω να αποτυπώσω την μικρή (δυστυχώς), προσωπική μου εμπειρία. Σημειώνω προκαταβολικά ότι η κριτική μου γίνεται καλοπροαίρετα και δεν επιθυμώ με κανένα τρόπο να υποβαθμίσω το φιλότιμο και την ανιδιοτελή προσπάθεια των συναγωνιστών μου που βοήθησαν ώστε να πραγματοποιηθεί ένα πολύ καλά οργανωμένο Συνέδριο.
Παρακολούθησα, λοιπόν, το Γ’ Συνέδριο του ΕΠΑΜ στο ξεκίνημά του την Πέμπτη 25/09 μέχρι και την εισήγηση του Δημήτρη Καζάκη, ολόκληρη την Παρασκευή 26/09 καθώς και το Σάββατο 27/09 το πρωί. Μέχρι εκείνο το σημείο, τα όσα αντιλήφθηκα με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το Μέτωπο έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει ώστε να ξεπεράσει πρώτα εκείνο τις αγκυλώσεις που βασανίζουν εδώ και δεκαετίες τον λαό μας και να κατακτήσει πρώτα εκείνο την Δημοκρατία στις γραμμές του. Ίσως γιατί οι ΕΠΑΜίτες και οι ΕΠΑΜίτισες είναι μέρος ενός λαού που προσπαθούν να τον διασπάσουν και να του σπείρουν τον φόβο, την απογοήτευση, την απόγνωση σε συνθήκες σύγχυσης και παραπληροφόρησης. Ίσως γιατί η λογική της αναθέσεως ευθυνών έχει ριζωθεί βαθιά μέσα μας. Και ίσως γιατί δεν εκπαιδευτήκαμε ποτέ στην Δημοκρατία. Ωστόσο, θα έπρεπε, όλοι εμείς τα μέλη του ΕΠΑΜ, να είχαμε κάνει πολλά βήματα εμπρός ώστε να γίνουμε πρώτα εμείς πολίτες-οπλίτες, κοινωνοί της Δημοκρατίας και της Ελπίδας.
Οι αδυναμίες του Μετώπου που παρουσιάστηκαν κατά την διάρκεια αυτού του 3ου Συνεδρίου είναι, κατά την άποψή, μου οι εξής:
Πρώτον, η ιδέα του αρχηγού φάνηκε ότι ήταν απαραίτητη για πολλούς Συνέδρους, με αποτέλεσμα να έρχονται σε αντίφαση με το πνεύμα του «αν ψάχνεις για σωτήρα κοίτα στον καθρέφτη σου», ένα σύνθημα που το χρησιμοποιούμε σε μεγάλο βαθμό στις πολιτικές μας θέσεις. Ευτυχώς όμως, για μία ακόμα φορά, ο Δημήτρης Καζάκης ήταν συνεπής στις θέσεις του και δεν εκμεταλλεύτηκε τους τίτλους που εύκολα θα του απέδιδαν πολλοί. Παράλληλα, έστειλε με την πράξη του αυτή το μήνυμα ότι ο περιορισμός συμμετοχής στα όργανα του Μετώπου για μέχρι δύο(2) χρόνια είναι σημαντική κατάκτηση της Δημοκρατίας, αν και αρκετοί Σύνεδροι ζητούσαν την άρση του συγκεκριμένου περιορισμού, επιδιώκοντας να τον επιμηκύνουν στα τέσσερα(4) χρόνια, επικαλούμενοι το ότι πρέπει να εκλέγονται οι πιο έμπειροι και ικανοί.
Δεύτερον, έλλειπε η απαιτούμενη τόλμη ώστε να λυθούν προβλήματα λειτουργίας του Μετώπου που παρουσιάστηκαν τα δύο(2) τελευταία χρόνια. Φαίνεται ότι ξεχάσαμε τόσο τα έντονα παράπονα για τον τρόπο λειτουργίας των κεντρικών οργάνων όσο αφορά την διαφάνεια των συνεδριάσεων τους και την επικοινωνία τους με τους πυρήνες, όσο και τις υπόνοιες συγκεντρωτισμού στις γραμμές του Μετώπου. Η άποψη μου ήταν ότι τέτοια θέματα είναι δύσκολο να λυθούν αλλάζοντας μόνο τα πρόσωπα γιατί απλά όλοι μας κουβαλάμε, άλλοι λίγο και άλλοι πολύ, αρκετές από τις παθογένειες που ταλαιπωρούν τον λαό μας και που εμποδίζουν την ενότητα του. Τέτοια θέματα, όμως, περιορίζονται αλλάζοντας την δομή λειτουργίας και εφαρμόζοντας ένα πιο ανοιχτό και Δημοκρατικό τρόπο οργάνωσης. Δυστυχώς, όμως, προτάσεις για αλλαγές καταστατικού κατατέθηκαν από μόνο 7 από τους 100 πυρήνες. Παράλληλα, αρκετοί σύνεδροι εκπροσωπούσαν  τον εαυτό τους και όχι τους πυρήνες τους ενώ κάποιοι κατέθεσαν τις προσωπικές τους προτάσεις, γεγονός που δείχνει είτε το ότι δεν συμμετείχαν ποτέ στις συνεδριάσεις των πυρήνων τους είτε ότι δεν κατάφεραν να πείσουν τους πυρήνες τους για τις απόψεις τους αλλά επιδίωκαν να πείσουν το Συνέδριο του ΕΠΑΜ εκμεταλλευόμενοι την σύγχυση, την συναισθηματική φόρτιση και την κούραση της στιγμής, είτε γιατί το «εγώ» τους κυριάρχησε από το «εμείς». Σημειώνω στο σημείο αυτό ότι αφήσαμε στην άκρη το γεγονός, όπως σαφώς ειπώθηκε στο Συνέδριο, ότι εκλεγμένοι από το προηγούμενο ΕΣΣ δεν συμμετείχαν στους πυρήνες τους.
Τρίτον, φάνηκε ότι κάποιοι στο ΕΠΑΜ θεωρούν ότι η διαφάνεια και η λογοδοσία είναι δευτερεύουσας σημασίας και ψάχνουν να βρουν τρόπους να το δικαιολογήσουν. Φαίνεται ότι είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν την Δημοκρατία εξαιτίας των δύσκολων καταστάσεων που περνάει η Πατρίδας μας. Ας αναρωτηθούμε, όμως, και ποιοι άλλοι χρησιμοποιούν την ίδια αιτιολογία. Κατά την άποψή μου, οι εκλεγμένοι στα όργανα και γενικά όσοι ζητούν την ψήφο μας οφείλουν, πρώτα και κύρια, να εκπροσωπούν όλους όσους τους εξέλεξαν και όχι τους εαυτούς τους. Οφείλουν να σέβονται τους εκλογείς τους και να συμπεριφέρονται κόσμια, ψύχραιμα και με σεβασμό σε κάθε πολιτική διεργασία. Οφείλουν να παράγουν πολιτική σκέψη και έργο και να κρίνονται για αυτά, όχι την ώρα της επόμενης κάλπης αλλά κατά την διάρκεια της θητείας τους. Για αυτούς τους λόγους η υποχρέωση των οργάνων για δημοσίευση των ηχογραφημένων πρακτικών των συνεδριάσεων τους έπρεπε, κατά την άποψή μου, να είναι απαίτηση όλων μας. Ούτως ή άλλως η 4η συνεδρίαση του προηγούμενου ΕΣΣ δημοσιεύτηκε ως ηχητικό στην κεντρική ιστοσελίδα του ΕΠΑΜ. Έπρεπε, λοιπόν, πρώτοι εμείς να δείξουμε στον λαό μας το τι σημαίνει Δημοκρατία, το πώς λειτουργεί η λογοδοσία και η ανακλητότητα. Και στο σημείο αυτό η ψηφοφορία των Συνέδρων και η απόρριψη της πρότασης, μετά από την σκόπιμη(;) καθυστέρηση από το Προεδρείο του Συνεδρίου, ήρθε σε αντίφαση με τα όσα διακηρύττουμε στον λαό μας.
Τέταρτον, δεν μας δόθηκε η δυνατότητα να ανακαλύψουμε τον τρόπο να λειτουργούμε ως ένας ενιαίος μηχανισμός που θα λειτουργήσει ως καταλύτης και θα εμπνεύσει τους Έλληνες σε έναν συνεχή απελευθερωτικό αγώνα. Με πυρήνες που θα επικοινωνούν συνεχώς, που θα συνδιοργανώνουν δράσεις, που θα παράγουν ιδέες και θα σχηματίζουν ομάδες εργασίας, που θα συνδιαμορφώνουν την πολιτική του Μετώπου. Δυστυχώς, μου φάνηκε ότι κάποιοι συναγωνιστές, ακόμα και άθελά τους, στέκονται απέναντι σε μια τέτοια οριζόντια οργάνωση. Παρουσιάζουν την αιτιολογία ότι προστατεύεται έτσι το Μέτωπο από προβοκάτσιες και κουτσομπολιά, αλλά στην ουσία εμποδίζουν να αναδιπλωθούν οι πραγματικές δυνατότητες της μέχρι τώρα οργάνωσης μας. Σκέφτονται συγκεντρωτικά και απορρίπτουν τα συνεχή δημοψηφίσματα από την βάση επικαλούμενοι δυσκολία στην λήψη αποφάσεων ενώ στην ουσία εμποδίζουν την πρωτογενή έκφραση της βάσης. Η κατάκτηση της Δημοκρατίας που είναι σήμερα απαίτηση των Ελλήνων, θα έπρεπε να είναι απαίτηση και όλων των μελών του ΕΠΑΜ πρώτα και κύρια μέσα στις διαδικασίες του.
Πέμπτον,  η εμπειρία έχει αποδείξει ότι τα ολιγομελή όργανα ενώ έχουν το πλεονέκτημα να λαμβάνουν γρήγορες αποφάσεις, ωστόσο έχουν ένα πολύ πιο σημαντικό μειονέκτημα, να διαλύονται ευκολότερα λόγω κόπωσης, προσωπικών φιλοδοξιών ή ακόμα και λόγω εξαγοράς των μελών τους. Φανταστείτε μόνο το πόσο πιο δύσκολη θα ήταν η κατάσταση στην χώρα μας αν αντί για 300 βουλευτές είχαμε 50. Για το λόγο αυτό ήταν επιτακτική ανάγκη όχι μόνο να διατηρήσουμε τον αριθμό των μελών στα όργανα αλλά να δημιουργήσουμε το πλαίσιο διαρκούς ανανέωσης τους. Δυστυχώς, η προσπάθεια συρρίκνωσης του αριθμού των μελών των οργάνων ήταν διάχυτη στις προτάσεις που κατατέθηκαν με αποτέλεσμα να καταλήξει το Συνέδριο με μια ΠΓ με 13 εκλεγέντες (σημειώνω ότι οι 4 είναι από τον ίδιο πυρήνα), ένα ΟΓ με  10 εκλεγέντες και με ένα ΕΣΣ που θα ολοκληρωθεί μετά από αρκετό καιρό αφού οι Τομείς για να λειτουργήσουν Δημοκρατικά και να ορίσουν αντιπροσώπους θα χρειαστούν χρόνο και όχι μόνο δύο(2) εβδομάδες, όπως επισημάνθηκε στο Συνέδριο. Υπενθυμίζω ότι ακόμα και με το προηγούμενο καταστατικό θα είχαμε εκλέξει 100 μέλη στο ΕΣΣ, 50 βασικά και 50 αναπληρωματικά που το πιθανότερο ήταν να προέρχονταν από περισσότερους πυρήνες εξασφαλίζοντας πιο συνεχή επικοινωνία της βάσης με τα όργανα.
Έκτον, ακόμα και πριν ξεκινήσει το Συνέδριο γνωρίζαμε την βασική του αδυναμία, την τεράστια διαφορά εκπροσώπησης της Αττικής και της Περιφέρειας. Δεν χρειάζεται να μάθουμε τις τελικές συμμετοχές για να επιβεβαιώσουμε την λιγοστή προσέλευση συναγωνιστών από την επαρχεία, φαινόταν στις συζητήσεις και στα λεγόμενα «πηγαδάκια». Ωστόσο, δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε εκείνο τον μηχανισμό που θα εξασφάλιζε ισότιμη εκπροσώπηση όλων των πυρήνων στα κεντρικά όργανα.
Συμπερασματικά, πιστεύω ότι το καταστατικό ενός πολιτικού φορέα περιγράφει πρώτα και κύρια την πολιτική του θέση και η οποία καλείται να εφαρμοστεί πρώτα σε αυτόν και μετά στον λαό που απευθύνεται. Πιστεύω, λοιπόν, ότι στο Γ’ Συνέδριο κρύψαμε πολλά θέματα «κάτω από το χαλί» με την αιτιολογία ότι δεν είναι εκείνα που καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα. Εύχομαι, να μην μας στοιχίσει η ατολμία μας να βαδίσουμε πιο κοντά στην Δημοκρατία.